Отрывок из обвинительного приговора

 (С первого абзаца 7-ой страницы оригинала)

По заключению психолога личность Евсюкова Д. В. отличается сложностью, дисгармоничностью при недостаточной зрелости отдельных личностных структур. При достаточно высоком интеллектуальном контроле собственных решений и общей стратегии поведения отмечаются проявления эмоциональной неустойчивости, легкость возникновения аффективных вспышек, в том числе и по незначительным поводам.  Характерные для Евсюкова Д. В. индивидуально-психологические особенности проявлялись в его поведении в предшествующий правонарушению период, обусловив рост эмоционального напряжения после перехода на новую, субъективно более сложную работу, в силу его стремления добиться успеха в новой сфере деятельности, с одной стороны, и внутренней неудовлетворенности ситуацией в целом – с другой. Вместе с тем, указанные особенности не оказывали существенного влияния на поведение Евсюкова Д. В. в момент совершения инкриминируемых ему действий.

К ведущим мотивационно–смысловым образованиям деятельности Евсюкова Д. В. относятся потребность в самоактуализации и самореализации, поддержании присущей ему высокой самооценки, подтверждении его социального и личностного статуса со стороны окружающих, демонстративность, развитое самолюбие, честолюбие и перфекционизм, высокая мотивация достижения успеха, в том числе материального благополучия и престижного социального положения, конкурентность, черты авантюризма, элементы игровой мотивации с готовностью к ситуациям, сопряженным с риском и азартом, стремление проверить соответствие личностных параметров как собственному идеалу, так и гипермаскулинному стандарту поведения. Отмечаются также желание соответствовать собственному идеалу сильной волевой личности, самостоятельно справляющейся со всеми внешними и внутренними проблемами и препятствиями, тенденция к реализации жесткого, бескомпромиссного стиля общения, повышенная требовательность к другим, нетерпимость к проявлениям слабости и шаблонного мышления, готовность к осуществлению внешнего давления, противостоянию, лидерству при сохранении собственной независимости, получение позитивных эмоций от реализации своих решений, намерений, факта доминирования в значимом окружении.

Способность Евсюкова Д. В. руководить своими действиями не была ограничена в связи с особенностями его психического развития. В  период, предшествующий событиям правонарушения (с декабря 2008 года) у Евсюкова Д. В. на фоне длительной субъективно значимой многофакторной психотравмирующей ситуации наблюдалось истощение личностных и физических ресурсов, эмоциональное напряжение, повышенная восприимчивость к фрустрирующим событиям. Вместе с тем, психологический анализ материалов уголовного дела, данные направленной беседы с Евсюковым Д. В. свидетельствуют о том, что в момент совершения инкриминируемых ему действий Евсюков Д. В. не находился в состоянии аффекта. Об этом свидетельствует отсутствие конфликтной ситуации, выраженной фрустрацией ведущих потребностей в процессе взаимодействия с потерпевшими, резких взрывного характера изменений психической деятельности.

Հատված մեղադրական դատավճռից

Ըստ հոգեբանի եզրակացության Դ. Վ. Եվսյուկովը առանձնանում է իր խառնվածքի բարդությամբ, աններդաշնանկությամբ և առանձին անձնական որակների անբավարար հասունությամբ: Սեփական որոշումների և վարքի համընդհանուր ռազմավարության բավական բարձր ինտելեկտուալ վերահսկողության հետ մեկտեղ նկատվում են զգացմունքային անկայունության դրսևորումներ, արդյունավետ բռնկումների առաջացման հեշտություն, այդ թվում նաև աննշան առիթներով: Դ. Վ. Եվսյուկովին բնորոշ անհատական-հոգեբանական առանձնահատկությունները դրսևորվել են նրա վարքագծի մեջ նաև իրավախախտմանը նախորդող ժամանակաշրջանում, ինչով և պայմանավորված է եղել զգացմունքային լարվածության աճը նոր` սուբյեկտիվորեն ավելի բարդ աշխատանքի տեղափոխվելուց հետո: Դրա համար պատճառ են հանդիսացել մի կողմից նրա հաջողության հասնելու ձգտումը գործունեության նոր ոլորտում, և մյուս կողմից` ընդհանուր առմամբ տվյալ իրադրությունում ներքին անբավարարվածության առկայությունը: Այս ամենի հետ մեկտեղ վերոհիշյալ հատկանիշները էական ազդեցություն չեն ունեցել Դ. Վ. Եվսյուկովի վարքագծի վրա` նրա կողմից օրինախախտ գործողություններ իրականացվելու պահին:   

Դ. Վ. Եվսյուկովի գործունեության առաջատար շարժառիթային-իմաստային կազմավորումներին են վերաբերվում ինքնակարևորման և ինքնասպառման, իրեն բնորոշ բարձր ինքնագնահատականի պահպանման, շրջապատող մարդկանց կողմից իր սոցիալական և անձնական կարգավիճակի հաստատման պահաջները, ցուցամոլությունը, զարգացած եսասիրությունը, փառասիրությունն ու պերֆեկցիոնիզմը (կատարելության ծայրահեղ ձգտումը), հաջողության, այդ թվում նաև նյութական բարեկեցության ու հեղինակավոր սոցիալական դիրքի հասնելու բարձր մոտիվացիան, մրցունակությունը, արկածախնդրությանը բնորոշ գծերը, խաղային մոտիվացիայի տարրերը իրավիճակների հանդեպ պատրաստվածությամբ` ռիսկի և ազարտի հետ միասին, թե´ սեփական իդեալին, թե´ սուպերտղամարդկային վարքագծին անձնական հատկանիշների  համապատասխանությունը ստուգելու ձգտումը: Նկատվում են նաև ինքնուրույն բոլոր արտաքին և ներքին խնդիրներն ու խոչընդոտները հաղթահարող ուժեղ կամային անձնավորության սեփական իդեալին համապատասխանելու ցանկություն; կոշտ, փոխզիջման չգնացող շփման ոճը կիարառելու միտում; ուրիշների հանդեպ չափազանց բարձր պահանջկոտություն; թուլության դրսևորորւմների և շաբլոնային (համընդհանուր) մտածելակերպի հանդեպ անհանդուրժողականություն; արտաքին ճնշում իրականացնելու, դիմադրելու և առաջնորդ լինելու պատրաստակամություն` միաժամանակ պահպանելով սեփական անկախությունը; իր որոշումներն ու մտադրությունները իրագործելու և նշանակալից շրջապատում գերիշխելու հետևանքով դրական զգացմունքների առաջացում:

Դ. Վ. Եվսյուկովի իր գործողությունները ղեկավարելու ընդունակությունը չի սահմանափակվել` կապված նրա հոգեբանական զարգացման առանձնահատկությունների հետ: Իրավախախտման դեպքերին նախորդող ժամանակաշրջանում (2008 թ-ի դեկտեմբերից սկսած) Դ. Վ. Եվսյուկովի մոտ երկարատև, սուբյեկտիվորեն էական, բազմագործոն հոգեբանավնասվածքային իրավիճակի ֆոնի վրա նկատվել է անձնական ու ֆիզիկական ռեսուրսների սպառում, զգացմունքային լարվածություն և չափազանց բարձր զգայունություն հիասթափեցնող իրադարձությունների հանդեպ: Այս ամենի հետ մեկտեղ քրեական գործի նյութերի հոգեբանական վերլուծությունը և Դ. Վ. Եվսյուկովի հետ ուղղորդված զրույցի տվյալները վկայում են այն մասին, որ մեղադրելի գործողություններ կատարելու պահին Դ. Վ. Եվսյուկովը չի գտնվել աֆեկտի վիճակում: Այդ մասին է վկայում նաև տուժածների հետ փոխազդեցության գործընթացում չիրականացած առաջատար պահանջների հիասթափությամբ դրսևորվող կոնֆլիկտային իրավիճակի; հոգեբանական գործունեության կտրուկ, պայթյունային բնույթ ունեցող փոփոխությունների բացակայությունը: Դ. Վ. Եվսյուկովի ագրեսիվ գործողությունները եղել են կազմակերպված և ժամանակի մեջ բաշխված, ուղեկցվել են օպերացիոն կազմի փոփոխությամբ, ուշադրության կենտրոնացմամբ և խոսքի միջոցով հաղորդակցությամբ: Նշված հանգամանքները հակասում են աֆեկտի ֆենոմենոլոգիային:

Переводчик-редактор: Эдуард Мхитарян